Bir güLdük, bin ağLadık
Ne vazgeçtik sevdandan,
Ne isyan ettik aşkına...
Bazen sevda türküLerinden nağmeLerLe anLattık sana,
Bazen içimizde kopan fırtınaLarı beste yaptık aşkına…
SevdikLerimizden koptuk,
AiLemizden horLandık,
Ne arkadaşLarımız anLadı bizi,
Ne de biz can gibi sevdikLerimizi…
BEŞİKTAŞSIN SEN BİZİM CANIMIZ derken
Harbiden diyorduk, haybeden değiL
Sana geLen, bize geLiyordu
Canımızı acıtıyordu,
DaLımıza basıyordu…
ANLATAMIYORUZ YAŞIYORUZ
Yazarken asi ve bir o kadar asiL pankartLarımıza
İstedik ki anLamasaLarda saygı duysunLar
Bize, sana ve aşkımıza…
Ne saygı gördük yaratıLanLardan,
Ne takdir,
Sadece sevdik seni, kimseLere anLatamadan,
KimseLere öğretemeden,
Ve kimseLere aLdırmadan…
Çünkü sen sadece YAŞANIRSIN BEŞİKTAŞ’ım
ANLATILAMAZSIN...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder